خیال‌های شهری

آتش و آسمان

 

در می‌زنم امشب، در هفت آسمان را

می‌گردم امشب ، کوچه‌های کهکشان را

 

هفت آسمان خاموش و وهم‌آلود و سنگین

در خویش پیچیده‌است بهتی ناگهان را

 

می‌بیند و باور ندارد دیده باشد

از ابتدا تا انتهای داستان را

 

«شاید موذن دیرتر برخیزد امشب

آهسته‌تر نجوا کند متن اذان را

 

ایکاش امشب ماه سنگین‌تر بخوابد

یا جای خود مامور دارد دیگران را»

**

اما صدای پای او در کوچه پیچید

نزدیک‌تر ،نزدیک‌تر ، باری گران را

 

پیرانه‌سر محراب واکرده است آغوش

سرمست وصل دیگری عشق جوان را

**

شهر هیاهو ، شهر مردان مخنث،

شمشیر زد از پشت ، ماه مهربان را

 

تاریک شد صحن جهان در سجده‌ای تند

آتش کشید آرامش هفت آسمان را

 

خاکستری در سینه از آن داغ جاماند

خاکستری تا در بگیراند جهان را